Η χειρουργική επέμβαση μπορεί να γίνει μετά τον τοκετό (η επέμβαση στο 3ο τρίμηνο της κύησης μπορεί να προκαλέσει πρόωρο τοκετό).
Στις περισσότερες περιπτώσεις είναι ασφαλές να επιλεγεί η επέμβαση μετά τον τοκετό.
Οι προτιμήσεις της εγκύου θα πρέπει να λαμβάνονται σοβαρά υπόψη καθόσον υπάρχουν επιλογές.
Εάν αποφασιστεί αναβολή της επέμβασης για μετά τον τοκετό θα πρέπει να τίθεται η ασθενής σε θεραπεία καταστολής.
Στις παραπάνω γενικές αρχές υπάρχουν εξαιρέσεις (κατά περίπτωση) που θα πρέπει να συζητούνται με την ασθενή και το περιβάλλον της.

Για παράδειγμα, η επέμβαση θα πρέπει να μην καθυστερεί όταν υπάρχει μυελοειδές καρκίνωμα θυρεοειδούς (σπάνιο) ή αδιαφοροποίητο καρκίνωμα (εξαιρετικά σπάνιο καθώς απαντάται σε μεγαλύτερες ηλικίες) ή όταν υπάρχει εκτεταμένη προσβολή των λεμφαδένων του τραχήλου από διαφοροποιημένο καρκίνωμα θυρεοειδούς.

Η διάγνωση του καρκίνου επισκιάζει την χαρά της επικείμενης μητρότητας.

Στο νού των περισσοτέρων η διάγνωση του καρκίνου συνδυάζεται με ένα δύσκολο αγώνα για την επιβίωση με αβέβαιο αποτέλεσμα και την απειλή της κακής εξέλιξης να επικρέμαται πάντα σαν ένα τρομακτικό ενδεχόμενο. Είναι όμως έτσι στον καρκίνο θυρεοειδούς που διαγιγνώσκεται κατά τη διάρκεια της κύησης?

Ευτυχώς όχι.

Και αυτό γιατί στη συντριπτική τους πλειοψηφία οι καρκίνοι θυρεοειδούς που διαγιγνώσκονται κατά τη διάρκεια της κύησης είναι σε αρχικό στάδιο και μπορούν να αντιμετωπιστούν σωστά είτε στη διάρκεια της κύησης (2ο τρίμηνο) είτε μετά τον τοκετό, χωρίς να επιβαρύνεται η κατάσταση της εγκύου και του κυήματος ούτε η πρόγνωση της νόσου.