Θηλώδες μικροκαρκίνωμα θυρεοειδούς:παράγοντες που σχετίζονται με επιθετική βιολογική συμπεριφορά

Εισαγωγή

Ο μικροσκοπικός θηλώδης καρκίνος του θυρεοειδούς (θηλώδες μικροκαρκίνωμα) ορίζεται σαν θηλώδης καρκίνος μεγαλύτερης διαμέτρου 10 mm. Η βιολογική του συμπεριφορά είναι εξαιρετικά ‘καλοήθης’ και τα ποσοστά ίασης εξαιρετικά υψηλά. Παρά ταύτα, ενίοτε μπορεί να παρατηρηθεί περισσότερο επιθετική βιολογική συμπεριφορά. Η συμπεριφορά αυτή εκδηλώνεται κυρίως με την παρουσία λεμφαδενικών μεταστάσεων και με υποτροπή της νόσου στον τράχηλο (στην κοίτη του θυρεοειδούς ή στους τραχηλικούς λεμφαδένες).

Θηλώδες μικροκαρκίνωμα θυρεοειδούς-Παράγοντες κινδύνου

Παράγοντες κινδύνου που είναι πιθανόν να συνδυάζονται με περισσότερο επιθετική βιολογική συμπεριφορά στα PMTC είναι:

1.Ηλικία > 45 ετών

2.Παρουσία λεμφαδενικών μεταστάσεων, ιδιαίτερα όταν υπάρχει εξωλεμφαδενική επέκταση.

3.Εξωθυρεοειδική επέκταση (μπορεί να παρατηρηθεί σε θηλώδη μικροκαρκινώματα που βρίσκονται επιφανειακά [παρά την κάψα του θυρεοειδούς])

4.Πολυεστιακότητα – ενδοθυρεοειδική διασπορά

5.Εκτεταμένη ίνωση (εντός του όγκου ή πέριξ αυτού)

6.Θετική έκφραση του BRAF γονιδίου

7.Άρρεν φύλο

8.Φυλετικοί χαρακτήρες (π.χ. Αφροαμερικανοί)

Σχόλια – πρακτική σημασία

Γενικά, η παρουσία τουλάχιστον δύο ή περισσότερων από τους παραπάνω παράγοντες κινδύνου θεωρείται ότι συνδυάζεται δυνητικά με περισσότερο επιθετική βιολογική συμπεριφορά του θηλώδους μικροκαρκινώματος θυρεοειδούς.

Στις περιπτώσεις αυτές, ενδείκνυται περισσότερο επιθετική θεραπευτική αντιμετώπιση. Η αντιμετώπιση αυτή περιλαμβάνει για παράδειγμα την εκτέλεση ολικής θυρεοειδεκτομής αντί της λοβεκτομής/ισθμεκτομής που προτείνεται τελευταία από ορισμένους για τα θηλώδη μικροκαρκινώματα.

Επίσης, και με βάση τα αποτελέσματα της βιοψία, είναι πιθανόν να απαιτηθεί η χορήγηση μετεγχειρητικά επικουρικής θεραπείας με ραδιενεργό ιώδιο (επί ενδείξεων).