Η ασθενής ετών 37 προσήλθε με διάχυτη τοξική βρογχοκήλη (νόσος Graves) για χειρουργική αντιμετώπιση. Στο ιστορικό αναφέρεται θεραπεία με ραδιενεργό ιώδιο (Ι-131) για την αντιμετώπιση του υπερθυρεοειδισμού. Η νόσος υποτροπίασε μετά τη θεραπεία με Ι-131. Για τον λόγο αυτό η ασθενής παραπέμπεται προκειμένου να υποβληθεί σε ολική θυρεοειδεκτομή.
Προεγχειρητικός έλεγχος
Υπερηχογράφημα
Στο υπερηχογράφημα ο θυρεοειδής παρουσιάζει φυσιολογικές διαστάσεις, μέτρια ανομοιογένεια της ηχοδομής, αυξημένη αγγείωση, χωρίς παρουσία όζων και χωρίς παθολογικούς λεμφαδένες.
Εργαστηριακός έλεγχος
Η ασθενής είναι ευθυρεοειδική, υπό αγωγή με unimazole.
Προεγχειρητική προετοιμασία
Χορηγήθηκε διάλυμα στοιχειακού ιωδίου (Lugol) για διάστημα περίπου 10 ημερών πριν την επέμβαση.
Χειρουργική επέμβαση
Η ασθενής υποβλήθηκε σε ολική θυρεοειδεκτομή μέσω εγκάρσιας τραχηλικής τομής και υπό γενική αναισθησία.
Κατά την επέμβαση διαπιστώνεται ότι ο θυρεοειδής αδένας παρουσιάζει διάχυτα σκληρή και εύθρυπτη υφή. Παρατηρείται επίσης στερεά καθήλωση του αδένα επί της τραχείας. Η αγγείωση του θυρεοειδούς είναι αυξημένη.
Σε όλη τη διάρκεια της επέμβασης οπτική αναγνώριση και προστασία των παλίνδρομων λαρυγγικών νεύρων άμφω.
Η επέμβαση εξελίχθηκε ομαλά, με πλήρη διατήρηση της φωνητικής λειτουργίας
Μετεγχειρητική πορεία
Η ασθενής ανέχθηκε καλά την επέμβαση και ανένηψε ομαλά.
Η μετεγχειρητική της πορεία ήταν ομαλή.
Εξήλθε της κλινικής την 1η μετεγχειρητική ημέρα σε καλή γενική κατάσταση.
Ιστολογική εξέταση
Ευρήματα συμβατά με διάχυτη τοξική βρογχοκήλη (νόσος Graves)
Σχόλιο
Ο υπερθυρεοειδισμός αντιμετωπίζεται αρχικά με την χορήγηση αντιθυρεοειδικών φαρμάκων. Συχνή εντούτοις είναι η υποτροπή της νόσου μετά την αρχική ικανοποιητική ανταπόκριση του ασθενούς. Σε κάποιους ασθενείς μπορεί να παρατηρηθούν παρενέργειες της φαρμακευτικής αγωγής ή δυσανεξία στην χορήγησή της. Στις περιπτώσεις αυτές συνήθως οι ασθενείς παραπέμπονται για χειρουργική επέμβαση.
Η θεραπεία με ραδιενεργό ιώδιο είναι μία εναλλακτική θεραπευτική μέθοδος, η οποία εντούτοις δεν είναι διαδεδομένη στην Ευρώπη. Η χορηγούμενη δόση 131-Ι κυμαίνεται από 150 έως 200 mCi/g. Τα θεραπευτικά αποτελέσματα παρατηρούνται σε διάστημα που κυμαίνεται από 12 έως 18 εβδομάδες.
Εντούτοις, η θεραπεία με ραδιενεργό ιώδιο συνοδεύεται από σημαντικό ποσοστό υποτροπής (επανεμφάνισης) του υπερθυρεοειδισμού (έως 10 %) (όπως συνέβη στην ασθενή μας).
Αντίθετα, η χειρουργική επέμβαση (ολική θυρεοειδεκτομή) επιτυγχάνει οριστική λύση του προβλήματος. Το θεραπευτικό αποτέλεσμα εμφανίζεται άμεσα μετά την επέμβαση. Η νοσηλεία είναι μόλις μία ημέρα, ο πόνος ήπιος, η ανάρρωση ταχεία, η επάνοδος στις καθημερινές δραστηριότητες ταχεία. Η χειρουργική αντιμετώπιση προσφέρει επίσης μία σειρά άλλων πλεονεκτημάτων (θα παρουσιαστούν σε ξεχωριστή ανάρτηση) σε σχέση με τη θεραπεία με ραδιενεργό ιώδιο. Η ολική θυρεοειδεκτομή μπορεί να γίνει με ασφάλεια από τον έμπειρο χειρουργό ενδοκρινών αδένων.