Ελάχιστα επεμβατική παραθυρεοειδεκτομή στον πρωτοπαθή υπερπαραθυρεοειδισμό: πότε έχει θέση ?

Εισαγωγή

Ο πρωτοπαθής υπερπαραθυρεοειδισμός οφείλεται συνηθέστερα σε μονήρες αδένωμα παραθυρεοειδούς (85 %). Σπανιότερα μπορεί να οφείλεται σε υπερπλασία παραθυρεοειδών (9 – 12 %), διπλό αδένωμα (2-3 %) και σπανιότατα σε καρκίνο παραθυρεοειδούς (1 %). Οι σύγχρονες απεικονιστικές εξετάσεις μπορεί να βοηθήσουν στην αναγνώριση του υπερλειτουργούντος παθολογικού παραθυρεοειδικού ιστού πριν την επέμβαση. Η ελάχιστα επεμβατική παραθυρεοειδεκτομή αποτελεί σήμερα την προτιμώμενη μέθοδο αντιμετώπισης του πρωτοπαθούς υπερπαραθυρεοειδισμού.

Τι είναι η ελάχιστα επεμβατική παραθυρεοειδεκτομή

Η πρεοεγχειρητική αναγνώριση του υπερλειτουργούντος παραθυρεοειδικού ιστού (συνήθως αδενώματος) επιτρέπει την στοχευμένη χειρουργική προσπέλαση.Αυτή επιτυγχάνεται μέσω μικρής τομής, χωρίς εκτεταμένους χειρουργικούς χειρισμούς. Η αφαίρεση του αδενώματος που έχει εντοπιστεί προεγχειρητικά είναι θεραπευτική. Προϋποθεση είναι ο αξιόπιστος προεγχειρητικός εντοπισμός. Η προσπέλαση αυτή είναι γνωστή σαν ελάχιστα επεμβατική (ή στοχευμένη ή εκλεκτική) παραθυρεοειδεκτομή. Έχει αντικαταστήσει σε πολύ μεγάλο βαθμό την παλαιότερη τεχνική της αμφοτερόπλευρης διερεύνησης του τραχήλου καθώς παρουσιάζει πολλά πλεονεκτήματα.

Πότε μπορεί να γίνει η ελάχιστα επεμβατική παραθυρεοειδεκτομή

Η ελάχιστα επεμβατική παραθυρεοειδεκτομή είναι μία σωστή επιλογή στην αντιμετώπιση των ασθενών με ΡΗΡΤ στις εξής περιπτώσεις:

Θετικές προεγχειρητικές μελέτες εντοπισμού (συνηθέστατα υπερηχογράφημα και σπινθηρογράφημα) που συμφωνούν μεταξύ τους
Απουσία οικογενειακού ιστορικού ΡΗΡΤ
Απουσία συνυπάρχουσας πάθησης του θυρεοειδούς για την οποία θα απαιτηθεί ταυτόχρονη χειρουργική επέμβαση
Όταν δεν είναι ο ασθενής σε αγωγή με λίθιο (σε ψυχιατρικούς ασθενείς)