Πρωτοπαθής υπερπαραθυρεοειδισμός και επιπλοκές από την καρδιά και τα αγγεία (καρδιαγγειακό σύστημα)
Οι νεφροί και τα οστά είναι τα δύο βασικά όργανα-«στόχος» στον πρωτοπαθή υπερπαραθυρεοειδισμό, τα όργανα δηλαδή τα οποία προσβάλλονται συνηθέστερα στη νόσο. Η υποτροπιάζουσα νεφρολιθίαση/νεφρασβέστωση και η οστεοπενία/οστεοπόρωση είναι οι δύο συνηθέστερες και οι πλέον γνωστές επιπλοκές.
Παρά ταύτα, επιπλοκές της νόσου μπορεί να εμφανιστούν και από άλλα οργανικά συστήματα, όπως το καρδιαγγειακό σύστημα (καρδιά και αγγεία).
Στον πρωτοπαθή υπερπαραθυρεοειδισμό παρατηρούνται με αυξημένη συχνότητα οι ακόλουθες επιπλοκές από το καρδιαγγειακό σύστημα:
Έμφραγμα μυοκαρδίου
Υπέρταση
Αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο
Συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια
Σακχαρώδης διαβήτης (με τις γνωστές επιδράσεις στα αγγεία κυρίως της μικροκυκλοφορίας)
Υπερτροφία της αριστεράς κοιλίας
Οι παθήσεις του καρδιαγγειακού συστήματος που εμφανίζονται στους ασθενείς με πρωτοπαθή υπερπαραθυρεοειδισμό (εφόσον δεν αντιμετωπιστεί και ιδιαίτερα όταν η υπερασβεστιαιμία είναι σοβαρή) παρουσιάζουν μειωμένη επιβίωση. Οι υπερτασικοί ασθενείς με πρωτοπαθή υπερπαραθυρεοειδισμό έχουν 50 % αυξημένη θνητότητα σε σύγκριση με τους νορμοτασικούς ασθενείς. Στον ΄ήπιο’ εντούτοις πρωτοπαθή υπερπαραθυρεοειδισμό (που χαρακτηρίζεται από μικρού βαθμού υπερασβεστιαιμία και μικρού βαθμού υπερπαραθορμοναιμία), δεν επηρεάζεται η συνολική επιβίωση, όπως επίσης και η πιθανότητα εμφάνισης καρδιαγγειακής νόσου.
Τα ιδιαίτερα αυξημένα επίπεδα παραθορμόνης όταν παρουσιάζεται ο ασθενής είναι ένας σημαντικός προγνωστικός δείκτης για την επιβίωση των ασθενών και την εμφάνιση επιπλοκών από το καρδιαγγειακό σύστημα.
Η πρώιμη παραθυρεοειδεκτομή αναστέλλει την πιθανότητα εμφάνισης καρδιαγγειακών επιπλοκών. Αντίθετα, η πιθανότητα εμφάνισης επιπλοκών από το καρδιαγγειακό σύστημα αυξάνεται όσο η νόσος δεν αντιμετωπίζεται σωστά και ο ασθενής παραμένει χωρίς αποτελεσματική θεραπεία για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Θα πρέπει τέλος να τονιστεί ότι η αντιμετώπιση του πρωτοπαθούς υπερπαραθυρεοειδισμού είναι σήμερα απλή, με μία ελάχιστα επεμβατική τεχνική (ελάχιστα επεμβατική παραθυρεοειδεκτομή) και νοσηλεία μιας ημέρας. Η ανάρρωση είναι ταχύτατη, ο μετεγχειρητικός πόνος ήπιος και ο ασθενής είναι σε θέση να επιστρέψει στις καθημερινές του δραστηριότητες πρακτικά άμεσα με το εξιτήριό του.