Θυρεοειδεκτομή στην θυρεοειδίτιδα Hashimoto: Ιδιαιτερότητες και δυσκολίες

Θυρεοειδεκτομή στην θυρεοειδίτιδα Hashimoto: Ιδιαιτερότητες και δυσκολίες.- Η θυρεοειδεκτομή σε ασθενείς με θυρεοειδίτιδα Hashimoto συνοδεύεται από μεγαλύτερη συχνότητα επιπλοκών (νοσηρότητα) σε σχέση με τη θυρεοειδεκτομή σε ασθενείς με άλλες παθήσεις θυρεοειδούς.

Αυτό οφείλεται σε διάφορους παράγοντες, όπως:

 Στη δυσχερή αποκόλληση του αδένα από τα παρακείμενα ανατομικά στοιχεία (κυρίως από την τραχεία).

 Στην αύξηση του μεγέθους του αδένα (όταν υπάρχει), συχνά λόγω της παρουσίας ευμεγέθων ή/και πολλαπλών όζων

 Στην κατάδυση του κάτω πόλου του ενός ή και των δύο λοβών στο ανώτερο μεσοθωράκιο, πίσω από το στέρνο ή/και τις κλείδες (όταν υπάρχει).

Κάποιοι ερευνητές παρατήρησαν ένα ενδιαφέρον εύρημα: ότι η δυσκολία της θυρεοειδεκτομής σχετίζεται με την παρουσία αντισωμάτων έναντι της θυρεοσφαιρίνης (anti-Tg antibodies).

Η βλάβη του παλίνδρομου λαρυγγικού νεύρου είναι πιο συχνή μετά θυρεοειδεκτομή στη θυρεοειδίτιδα Hashimoto. Παρατηρείται με συχνότητα που φθάνει το 5 % (στις θυρεοειδεκτομές για άλλες ενδείξεις φθάνει το 1 %).

Συνηθέστερη είναι επίσης μετά τη θυρεοειδεκτομή και η κλινική υποασβεστιαιμία η οποία παρατηρείται με συχνότητα που κυμαίνεται από 20 έως 38 % (vs. 5 – 10 %).

Το πιο σημαντικό μέτρο πρόληψης εμφάνισης επιπλοκών μετά θυρεοειδεκτομή σε ασθενείς με θυρεοειδίτιδα Hashimoto είναι η εκτέλεση της επέμβασης από έμπειρο χειρουργό θυρεοειδούς-παραθυρεοειδών. Ο χειρουργός αυτός θα πρέπει να εκτελεί σε σταθερή βάση μεγάλο αριθμό θυρεοειδεκτομών (‘high-volume endocrine surgeon’) έτσι ώστε να διαθέτει και να συντηρεί την απαραίτητη εμπειρία.