Συνηθέστατα, ο προεγχειρητικός απεικονιστικός έλεγχος των ασθενών με καρκίνο θυρεοειδούς γίνεται με τη βοήθεια του υπερηχογραφήματος υψηλής ευκρίνειας. Σε επιλεγμένους εντούτοις ασθενείς μπορεί να χρειαστεί να γίνει πριν την χειρουργική επέμβαση αξονική τομογραφία (CT, computed tomography) (π.χ. για την αξιολόγηση τυχόν διήθησης παρακειμένων ζωτικών ανατομικών στοιχείων ή για τον βαθμό κατάδυσης στο μεσοθωράκιο κλπ.). Με την ενδοφλέβια χορήγηση ιωδιούχου σκιαγραφικού κατά την διάρκεια της εκτέλεσης της αξονικής τομογραφίας αυξάνεται η διαγνωστική ακρίβεια της μεθόδου. Αυτό οφείλεται στο ότι απεικονίζονται με μεγαλύτερη σαφήνεια οι σχέσεις του κακοήθους όζου (ή τυχόν μεταστατικών εστιών) με παρακείμενα ζωτικά όργανα/ανατομικά στοιχεία.
Συχνά εκφράζεται ένας προβληματισμός για το κατά πόσον η ενδοφλέβια χορήγηση ιωδιούχου σκιαγραφικού κατά τη διάρκεια της αξονικής τομογραφίας προεγχειρητικά μπορεί να καθυστερήσει την εκτέλεση ενός ολόσωμου σπινθηρογραφήματος ή την θεραπεία με ραδιενεργό ιώδιο (RIA, radioiodine ablation therapy) μετά την χειρουργική επέμβαση. Ο προβληματισμός αυτός δεν έχει βάση, καθόσον στους περισσότερους ασθενείς το ιώδιο που χορηγείται ενδοφλέβια κατά την εκτέλεση της αξονικής τομογραφίας αποβάλλεται μέσα σε 4 – 8 εβδομάδες. Το όφελος όσον αφορά την βελτίωση της διαγνωστικής ακρίβειας της αξονικής τομογραφίας με τη χρήση ενδοφλέβιου ιωδιούχου σκιαγραφικού είναι μεγαλύτερο από τον πιθανό (μικρό πάντως ούτως ή άλλως) κίνδυνο καθυστέρησης (για λίγες εβδομάδες) του ολόσωμου σπινθηρογραφήματος ή της θεραπείας με ραδιενεργό ιώδιο. ATA