Λοβεκτομή – αρκεί ο εναπομένων λοβός για την κάλυψη των αναγκών σε θυρεοειδικές ορμόνες

Εισαγωγή

Λοβεκτομή – αρκεί ο εναπομένων λοβός για την κάλυψη των αναγκών σε θυρεοειδικές ορμόνες και για την αποφυγή της θεραπείας υποκατάστασης; Πρακτική σημασία στην χειρουργική θυρεοειδούς.- Η λοβεκτομή αποτελεί την πιο συντηρητική επέμβαση θυρεοειδεκτομής για την αντιμετώπιση κάποιων παθήσεων του θυρεοειδούς (όπως οι καλοήθεις όζοι του θυρεοειδούς και ακόμη ο καλά διαφοροποιημένος καρκίνος θυρεοειδούς σε ασθενείς ‘χαμηλού κινδύνου’ για υποτροπή). Λιγότερο εκτεταμένες επεμβάσεις που γίνονταν στο παρελθόν (εκτομή μέρους λοβού ή εκτομή όζου) σήμερα δεν είναι αποδεκτές. Ένα πλεονέκτημα που προβάλλεται από τους υποστηρικτές της λοβεκτομής είναι η διατήρηση σε ένα βαθμό της θυρεοειδικής λειτουργίας από τον λοβό που παραμένει. Με τον τρόπο αυτό θεωρητικά θα μπορούσε ο ασθενής να αποφύγει τη θεραπεία υποκατάστασης, που χορηγείται αναπόφευκτα μετά από ολική θυρεοειδεκτομή.

Τι είναι η λοβεκτομή; Ποια τα πλεονεκτήματά της;

Η λοβεκτομή είναι μερική θυρεοειδεκτομή κατά την οποία αφαιρείται ο πάσχων λοβός του θυρεοειδούς μαζί με τον ισθμό αυτού (ισθμεκτομή).

Ένα βασικό πλεονέκτημα της λοβεκτομής είναι το ότι δεν γίνονται χειρισμοί στον έναν λοβό του θυρεοειδούς που διατηρείται. Με τον τρόπο αυτό μειώνεται η πιθανότητα αμφοτερόπλευρης βλάβης των παλίνδρομων λαρυγγικών νεύρων. Μειώνεται επίσης και η πιθανότητα μετεγχειρητικού υποπαραθυρεοειδισμού – υποασβεστιαιμίας, καθώς αποφεύγεται η πιθανότητα βλάβης των παραθυρεοειδών στην πλευρά του λοβού που διατηρείται. Αντίστοιχα μειώνεται και η πιθανότητα και των άλλων σπανιότερων επιπλοκών της θυρεοειδεκτομής (π.χ. μετεγχειρητικής αιμορραγίας). Μικρότερη είναι επίσης και η τομή που χρειάζεται για την λοβεκτομή.

Λοβεκτομή, μετεγχειρητική θυρεοειδική λειτουργία και θεραπεία υποκατάστασης

Θεωρητικά, μετά από λοβεκτομή το υπολειπόμενο θυρεοειδικό παρέγχυμα (ο διατηρηθείς λοβός του θυρεοειδούς) θα μπορούσε να καλύψει τις ανάγκες του οργανισμού σε θυρεοειδικές ορμόνες. Κατά συνέπεια θα μπορούσε ο ασθενής να αποφύγει την λήψη θεραπείας υποκατάστασης.

Σε πρόσφατη εντούτοις μελέτη (American Journal of Surgery, Jul 2020: S0002) βρέθηκε ότι στους μισούς περίπου (47 %) ασθενείς που υποβάλλονται σε λοβεκτομή θα χρειαστεί η χορήγηση μετεγχειρητικά θεραπείας υποκατάστασης. Το ποσοστό αυτό είναι πολύ υψηλότερο (75 %) για τους ασθενείς που υποβάλλονται σε λοβεκτομή για χαμηλού κινδύνου διαφοροποιημένο καρκίνο θυρεοειδούς. Η πιθανότητα να χρειαστεί θεραπεία υποκατάστασης μετά λοβεκτομή είναι επίσης μεγαλύτερη όσο πιο υψηλή είναι η προεγχειρητική τιμή TSH.

Σχόλια – πρακτική σημασία

Τα παραπάνω δεδομένα ενισχύουν ακόμη περισσότερο την θέση της ολικής θυρεοειδεκτομής για την αντιμετώπιση του καρκίνου θυρεοειδούς, καθώς ένα από τα πιθανά πλεονεκτήματα της λοβεκτομής φαίνεται ότι δεν ισχύει στην πλειονότητα των ασθενών. Αντίθετα, η ολική θυρεοειδεκτομή έχει πολλά άλλα πλεονεκτήματα, ειδικά στους ασθενείς με καρκίνο θυρεοειδούς.

Όσον αφορά δε την ασφάλεια, η ολική θυρεοειδεκτομή μπορεί να γίνει χωρίς να διαφέρει η νοσηρότητά της σε σχέση με την λοβεκτομή, εφόσον η επέμβαση γίνει από έμπειρο χειρουργό θυρεοειδούς. Σε αντίθεση με την λοβεκτομή, η ολική θυρεοειδεκτομή μπορεί να λύσει εξ αρχής και ριζικά το πρόβλημα του ασθενούς, αποφεύγοντας μελλοντική ταλαιπωρία και πιθανή νέα επέμβαση (επανεπέμβαση, συμπληρωματική θυρεοειδεκτομή).