Παρακυτικοί όζοι θυρεοειδούς – γιατί έχει σημασία η σωστή αρχική θυρεοειδεκτομή
Σαν ‘παρακυτικοί’ ορίζονται οι όζοι θυρεοειδούς που αναπτύσσονται σε κάποια απόσταση από τη συνήθη θέση του θυρεοειδούς αδένα σαν αποτέλεσμα εμφύτευσης μικρών τεμαχίων θυρεοειδικού παρεγχύματος (ιστού) στη διάρκεια μιας χειρουργικής επέμβασης. Πρόκειται για σπάνια μορφή όζων. Έχει περιγραφεί εντόπιση των παρακυτικών όζων πίσω από την καρωτίδα αρτηρία, στο ανώτερο μεσοθωράκιο, σε πλάγια θέση σε σχέση με τον λάρυγγα κλπ.
Πρόκειται για σπάνια παθολογική κατάσταση, που παρατηρείται αρκετό διάστημα μετά την θυρεοειδεκτομή, για την αντιμετώπιση της οποίας πολύ πιθανόν να απαιτηθεί επανεπέμβαση.
Διαφορική διάγνωση- περιλαμβάνει τις εξής περιπτώσεις:
εμφύτευση θυρεοειδικού ιστού στη διάρκεια προηγούμενης επέμβασης θυρεοειδούς
εμβρυολογικά υπολείμματα θυρεοειδικού ιστού
μεταστατική εντόπιση καρκίνου θυρεοειδούς.
Η εμφύτευση συνήθως εμφανίζεται υπό τη μορφή πολλαπλών υποδόριων όζων θυρεοειδούς ή θυρεοειδικού ιστού που περιβάλλονται από ουλώδη συνδετικό ιστό στο χειρουργικό πεδίο της προηγηθείσης χειρουργικής επέμβασης (θυρεοειδεκτομή). Η κατάσταση αυτή παρουσιάζει ομοιότητες με την «σπλήνωση» (splenosis) η οποία εμφανίζεται όταν στη διάρκεια μιας χειρουργικής επέμβασης (π.χ. σπληνεκτομής) συμβαίνει διασπορά τεμαχίων σπληνικού παρεγχύματος και εμφύτευση αυτών σε διάφορα σημεία της περιτοναϊκής κοιλότητας, που σταδιακά αρχίζουν να καθίστανται λειτουργικά. Κατά αντιστοιχία, για τον θυρεοειδή έχει προταθεί για το φαινόμενο αυτό ο όρος «θυρεοείδωση» (thyroidosis).
Η (σπάνια) ανάπτυξη των παρακυτικών όζων υπογραμμίζει την ανάγκη της προσεκτικής διενέργειας της θυρεοειδεκτομής. Η επέμβαση θα πρέπει να γίνεται με προσεκτικούς και λεπτούς χειρισμούς, με ‘σεβασμό στους ιστούς’ αποφεύγοντας την ρήξη / τεμαχισμό του θυρεοειδικού παρεγχύματος. Ο θυρεοειδής αδένας θα πρέπει να αφαιρείται ακέραιος, χωρίς να παραμένουν υπολείμματα αυτού στο χειρουργικό πεδίο.