Πρωτοπαθής Υπερπαραθυρεοειδισμός και παραθυρεοειδεκτομή – Πως κρίνεται διεγχειρητικά η επιτυχία της επέμβασης?
O πρωτοπαθής υπερπαραθυρεοειδισμός οφείλεται συνήθως σε αδένωμα παραθυρεοειδούς. Το αδένωμα είναι μονήρες [ στο 85 %] ή πολλαπλό [2 – 5 %]). Στο 8 – 10 % ευθύνεται η υπερπλασία παραθυρεοειδών , ενώ σπανιότατα μπορεί να οφείλεται σε καρκίνο παραθυρεοειδών. Ο πρωτοπαθής υπερπαραθυρεοειδισμός αντιμετωπίζεται με χειρουργική επέμβαση ( παραθυρεοειδεκτομή ). Αυτό ισχύει ιδιαίτερα όταν υπάρχουν κλινικές εκδηλώσεις ή επιπλοκές της νόσου.Η επιτυχία της επέμβασης κρίνεται με βάση τα ακόλουθα κριτήρια.
1.Παραθυρεοειδεκτομή – Διεγχειρητικά ευρήματα
Αρχικά τα ευρήματα που συναντά ο χειρουργός κατά τη διάρκεια της επέμβασης θα πρέπει να είναι σε συμφωνία με τα ευρήματα του προεγχειρητικού ελέγχου. Βάσει του εντοπιστικού ελέγχου αξιολογείται η θέση της παθολογικής βλάβης [συνήθως αδενώματος], το μέγεθος αυτής [μέτρηση συνήθως στο υπερηχογράφημα ή στην αξονική / μαγνητική [αν γίνει], όχι στο sestamibi σπινθηρογράφημα, η ανατομική σχέση με τον θυρεοειδή κλπ). Ο έμπειρος χειρουργός αναγνωρίζει το αδένωμα στο χειρουργικό πεδίο με βάση τους μακροσκοπικούς της χαρακτήρες (χρώμα, σύσταση, υφή, εντόπιση). Επίσης τονίζεται η σημασία της πολύ προσεκτικής χειρουργικής τεχνικής, καθώς για παράδειγμα μία αιμορραγία κατά τη διάρκεια της επέμβασης – έστω και μικρή – μπορεί να προκαλέσει αλλοίωση του χρώματος των ιστών και να δυσχεράνει την ανακάλυψη του παθολογικού παραθυρεοειδικού ιστού.
2.Παραθυρεοειδεκτομή – Ταχεία βιοψία της ύποπτης βλάβης
το πιθανό αδένωμα αποστέλλεται για ταχεία βιοψία. Η αξιολόγηση θα πρέπει να γίνεται από έμπειρο παθολογοανατόμο.
3.Παραθυρεοειδεκτομή – Διεγχειρητική μέτρηση παραθορμόνης (Intraoperative Parathyroid Hormone measurement, IOΡTH)
Η σημασία της σήμερα
Είναι ένα ιδιαίτερα χρήσιμο «εργαλείο» με το οποίο μπορεί να επιβεβαιωθεί η πλήρης αφαίρεση του υπερλειτουργούντος παραθυρεοειδικού παρεγχύματος. Η αξία και η σημασία της ΙΟΡΤΗ είναι ακόμη μεγαλύτερη όταν εφαρμόζεται η στρατηγική της ελάχιστα επεμβατικής (στοχευμένης) παραθυρεοειδεκτομής. Ηελάχιστα επεμβατική παραθυρεοειδεκτομή σήμερα εφαρμόζεται όλοκαι πιο συχνά αντί της ερευνητικής τραχήλου (όπου γίνεται αναζήτηση και αναγνώριση και των τεσσάρων παραθυροειδών αδένων).
Πώς γίνεται?
Με την χρήση της IOPTH μειώνεται η πιθανότητα αποτυχίας της επέμβασης. Η IOPTH βασίζεται στον βραχύ χρόνο ημίσειας ζωής της ΡΤΗ (3-5 min). Γίνεται μέτρηση της ΡΤΗ πριν την έναρξη της επέμβασης (πριν γίνει η τομή στό δέρμα). Η μέτρηση επαναλαμβάνεται λίγα λεπτά (συνήθως 10 min) μετά την εκτομή της ύποπτης βλάβης (συνήθως αδενώματος). Μία μείωση τουλάχιστον 50 % σε σχέση με τα προεγχειρητικά επίπεδα θεωρείται ένδειξη επιτυχίας της επέμβασης. Κάποια εντούτοις κέντρα θεωρούν σαν προϋπόθεση επιτυχίας της επέμβασης την επάνοδο της ΡΤΗ στα φυσιολογικά επίπεδα. Ο ασθενής παραμένει στο χειρουργείο μέχρις ότου υπάρξουν διαθέσιμα τα αποτελέσματα της μέτρησης.
Δύσκολες περιπτώσεις εντοπισμού
Σε δύσκολες περιπτώσεις (π.χ. αδυναμία εντοπισμού αδενώματος, προηγηθείσες αποτυχημένες επεμβάσεις) μπορεί να γίνει ΙΟΡΤΗ σε δείγματα αίματος που λαμβάνονται από τις δύο σφαγίτιδες φλέβες. Αυξημένες τιμές στην μία πλευρά αποτελούν ένδειξη παρουσίας της βλάβης (συνήθως αδενώματος) στην πλευρά αυτή. Όταν στην περίπτωση αυτή παρατηρούνται αυξημένα επίπεδα ΡΤΗ και στις δύο σφαγίτιδες τότε θα πρέπει να δημιουργηθεί υπόνοια παρουσίας του αδενώματος στο μεσοθωράκιο (σε έκτοπο παραθυρεοειδή αδένα).
Ο υπερπαραθυρεοειδισμός θα πρέπει να αντιμετωπίζεται από έμπειρο χειρουργό ενδοκρινών αδένων. Με τον τρόπο αυτό διασφαλίζεται η μέγιστη πιθανότητα επιτυχίας της επέμβασης με την μικρότερη δυνατή πιθανότητα εμφάνισης επιπλοκών.
Comments