Πρωτοπαθής υπερπαραθυρεοειδισμός – εισαγωγικές γνώσεις
Πρωτοπαθής υπερπαραθυροειδισμός και προεγχειρητικός εντοπισμός – πρακτική σημασία.- Στο παρελθόν, ο πρωτοπαθής υπερπαραθυρεοειδισμός αντιμετωπζόταν με την λεγόμενη αμφοτερόπλευρη «ερευνητική τραχήλου» (bilateral neck exploration). Κατά την επέμβαση αυτή αναγνωρίζονταν και οι τέσσερις παραθυρεοειδείς αδένες (και ο παθολογικός/-οί). Εντούτοις, οι εξελίξεις στην ιατρική απεικόνιση καθιστούν σήμερα εφικτό τον προεγχειρητικό εντοπισμό του υπερλειτουργούντος παραθυρεοειδικού παρεγχύματος, προσφέροντας έτσι τη δυνατότητα για μία ελάχιστα επεμβατική χειρουργική στρατηγική στην αντιμετώπιση του πρωτοπαθούς υπερπαραθυρεοειδισμού. Η τακτική αυτή έχει σταδιακά υιοθετηθεί από πολλά κέντρα ενδοκρινικής χειρουργικής.
Πρωτοπαθής υπερπαραθυρεοειδισμός και προεγχειρητικός εντοπισμός – Διαθέσιμες Μέθοδοι
Ο προεγχειρητικός εντοπισμός του αδενώματος / υπερπλαστικού παραθυρεοειδικού ιστούμπορεί να γίνει με πολλές μεθόδους .
Στην πράξη χρησιμοποιούνται περισσότερο το υπερηχογράφημα τραχήλου και το σπινθηρογράφημα παραθυρεοειδών με Tc99m-sestamibi.
Σε επιλεγμένες περιπτώσεις μπορούν να χρησιμοποιηθούν και άλλες εξετάσεις, όπως αξονική/μαγνητική τομογραφία, SPECT-CT scan, 4D-CT scan κλπ.
Προεγχειρητικός εντοπισμός – Τι προσφέρει στην πράξη ?
Οι μελέτες προεγχειρητικού εντοπισμού συμβάλλουν στην:
Μείωση της έκτασης των χειρουργικών χειρισμών/παρασκευών και κατά συνέπεια της έκτασης του ιστικού τραύματος
Ελαχιστοποίηση της χειρουργικής νοσηρότητας (για τον παραπάνω λόγο)
Μείωση του μήκους της χειρουργικής τομής και κατά συνέπεια στη βελτίωση του αισθητικού αποτελέσματος
Διάγνωση συνυπαρχουσών παθήσεων του θυρεοειδούς που μπορεί να αντιμετωπιστούν ταυτόχρονα με την παραθυρεοειδεκτομή (στον ίδιο χρόνο και μέσω της ίδιας τομής)
Ανεύρεση έκτοπου υπερλειτουργούντος παραθυρεοειδικού παρεγχύματος (π.χ. αδενώματος) αυξάνοντας με τον τρόπο αυτό τα ποσοστά επιτυχίας της χειρουργικής επέμβασης
Οι μελέτες προεγχειρητικού εντοπισμού έχουν ιδιαίτερη σημασία σε περιπτώσεις επίμονου ή υποτροπιάζοντος πρωτοπαθούς υπερπαραθυρεοειδισμού ή σε ασθενείς με προηγούμενη επέμβαση στον τράχηλο. Η ίνωση και οι αλλαγές στη θέση των παραθυρεοειδών αδένων λόγω της προηγηθείσης επέμβασης μπορεί να δημιουργήσουν αρκετές δυσχέρειες όσον αφορά την αναγνώριση του υπερλειτουργούντος παραθυρεοειδικού παρεγχύματος. Για τους ίδιους λόγους η νοσηρότητα είναι μεγαλύτερη σε ασθενείς με επιμένοντα ή υποτροπιάζοντα ΡΗΡΤ. Τα ποσοστά επιτυχίας της επαναπέμβασης χωρίς τις μελέτες προεγχειρητικού εντοπισμού είναι μόλις 60 %, όταν όμως η επανεπέμβαση γίνει έχοντας ήδη χρησιμοποιήσει τις μελέτες προεγχειρητικού εντοπισμού τα ποσοστά επιτυχίας αυξάνονται σημαντικά (~ 95 %).
Η σημασία της εμπειρίας του χειρουργού
Θα πρέπει τέλος να τονιστεί η σημασία της εμπειρίας του χειρουργού που να αναλάβει την αντιμετώπιση του ασθενούς με πρωτοπαθή υπερπαραθυρεοειδισμό. Οι μελέτες προεγχειρητικού εντοπισμού δεν ‘ακυρώνουν’ την σύσταση οι επεμβάσεις αυτές να γίνονται από εξειδικευμένους και έμπειρους χειρουργούς ενδοκρινών αδένων. Σημασία έχει επίσης και η εμπειρία του ακτινολόγου που θα εκτελέσει τις εξετάσεις προεγχειρητικού εντοπισμού (ισχύει ιδιαίτερα για το υπερηχογράφημα τραχήλου).
Πρωτοπαθής υπερπαραθυροειδισμός και προεγχειρητικός εντοπισμός - πρακτική σημασία
#παραθυρεοειδών #χειρουργόςθυροειδούς #παραθυρεοειδούς #χειρουργόςενδοκρινώναδένων #χειρουργόςθυρεοειδούς #αδένωμα #χειρουργόςπαραθυρεοειδών #παραθυροειδών #χειρουργός #παραθυροειδής #παραθυρεοειδεκτομή #Σακοράφας #παραθυροειδείς #παραθυροειδούς #παραθυρεοειδής #χειρουργόςπαραθυρεοειδούς #πρωτοπαθήςυπερπαραθυρεοειδισμός #ενδοκρινώναδένων #αδένωμαπαραθυρεοειδούς #υπερπαραθυρεοειδισμός
Comments