Υπερθυρεοειδισμός – πολυοζώδης τοξική βρογχοκήλη και θυρεοειδεκτομή

Εισαγωγή

Υπερθυρεοειδισμός – πολυοζώδης τοξική βρογχοκήλη και θυρεοειδεκτομή.- Ο υπερθυρεοειδισμός που οφείλεται σε πολυοζώδη τοξική βρογχοκήλη αντιμετωπίζεται κατά κύριο λόγο με χειρουργική επέμβαση (θυρεοειδεκτομή).

Ο ρόλος της χειρουργικής επέμβασης – αποτελέσματα

Η θυρεοειδεκτομή έχει σαν στόχο την άμεση και οριστική λύση του προβλήματος, με την μεγαλύτερη δυνατή ασφάλεια για τον ασθενή.

Η θυρεοειδεκτομή θα πρέπει να είναι ολική (κατά προτίμηση) ή σχεδόν ολική. Με τον τρόπο αυτό η πιθανότητα υποτροπής της νόσου είναι πρακτικά μηδενική. Για λόγους σύγκρισης, αν ο υπερθυρεοειδισμός σε πολυοζώδη τοξική βρογχοκήλη αντιμετωπιστεί με ραδιενεργό ιώδιο, η πιθανότητα υποτροπής είναι αρκετά μεγάλη (20 %).

Μετά τη θυρεοειδεκτομή, ο ασθενής καθίσταται ευθυρεοειδικός μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα (λίγων ημερών).

Χειρουργική επέμβαση – κάποιες ιδιαίτερες ενδείξεις

Πέραν του ότι η ολική θυρεοειδεκτομή έχει τον κεντρικό ρόλο σαν μέθοδος θεραπείας στην πολυοζώδη τοξική βρογχοκήλη, υπάρχουν κάποιες περιπτώσεις όπου η επέμβαση θεωρείται ότι έχει απόλυτη ένδειξη. Από τις περιπτώσεις αυτές αναφέρονται ενδεικτικά οι ακόλουθες:

Υποψία ή διάγνωση καρκίνου θυρεοειδούς (ύποπτος ή ‘καρκινικός’ όζος)
Πιεστικά φαινόμενα από τα παρακείμενα όργανα (κυρίως από την τραχεία [δύσπνοια] και δευτερευόντως από τον οισοφάγο [δυσκαταποσία])
Συνύπαρξη πρωτοπαθούς υπερπαραθυρεοειδισμού
Υπερθυρεοειδισμός στα παιδιά
Υπερθυρεοειδισμός στις εγκύους (η θυρεοειδεκτομή – αν χρειαστεί – μπορεί να γίνει με ασφάλεια στο δεύτερο τρίμηνο της κύησης)
Υπερθυρεοειδισμός σε γυναίκες που σχεδιάζουν εγκυμοσύνη μέσα στο επόμενο εξάμηνο
Υπερθυρεοειδισμός στη διάρκεια του θηλασμού

Η επέμβαση θα πρέπει να γίνεται με τη μέγιστη δυνατή ασφάλεια και με το μικρότερο δυνατό ποσοστό επιπλοκών. Γενικά σε ασθενείς με υπερθυρεοειδισμό η χειρουργική επέμβαση παρουσιάζει περισσότερες τεχνικές δυσκολίες σε σχέση με τη θυρεοειδεκτομή που γίνεται για άλλους λογους (π.χ. όζο θυρεοειδούς). Η αξία της εμπειρίας του χειρουργού στην ενδοκρινική χειρουργική είναι αυτονόητη έτσι ώστε να ελαχιστοποιηθεί η νοσηρότητα της επέμβασης και να διασφαλιστεί η άμεση και οριστική λύση του προβλήματος.