Όζος θυρεοειδούς – πότε χρειάζεται το σπινθηρογράφημα στη διαγνωστική διερεύνηση;

Εισαγωγή

Ο ρόλος της απεικόνισης είναι σημαντικός στη διερεύνηση των ασθενών με παθήσεις θυρεοειδούς. Όταν υπάρχει όζος θυρεοειδούς, υπάρχουν διαθέσιμες διάφορες απεικονιστικές διαγνωστικές εξετάσεις , όπως: υπερηχογράφημα, σπινθηρογράφημα, αξονική τομογραφία, μαγνητική τομογραφία, τομογραφία εκπομπής ποζιτρονίων κλπ. Η χρήση των εξετάσεων αυτών θα πρέπει να γίνεται προσεκτικά, ανάλογα με τα ιδιαίτερα δεδομένα του κάθε ασθενούς.

Όζος θυρεοειδούς – Ο ρόλος του σπινθηρογραφήματος σήμερα στη διαγνωστική διερεύνησή του

Σήμερα η βασική μέθοδος για την απεικονιστική διερεύνηση του ασθενούς με πάθηση θυρεοειδούς είναι το υπερηχογράφημα. Ο ρόλος του σπινθηρογραφήματος έχει περιοριστεί τα τελευταία χρόνια στη διαγνωστική διερεύνηση των ασθενών με όζους θυρεοειδούς.

Σήμερα η χρήση του προτείνεται κυρίως σε υπερθυρεοειδικούς ασθενείς (μειωμένα επίπεδα TSH) με όζο θυρεοειδούς. Το σπινθηρογράφημα θυρεοειδούς με Ι-123 ή Tc-99m είναι χρήσιμο για την αναγνώριση ενός αυτόνομου υπερλειτουργικού όζου (‘τοξικό αδένωμα), που απεικονίζεται σαν ‘θερμός’ όζος (εικόνα «Ιαπωνικής Σημαίας»).

Συνήθως, οι θερμοί όζοι δεν χρειάζονται περαιτέρω διερεύνηση με παρακέντηση με λεπτή βελόνη (FNA) και κυτταρολογική εξέταση, καθώς η πιθανότητα υποκείμενης κακοήθειας είναι μικρή (~ 3 %, κατ’ άλλους έως 5 %). Κάποιοι εντούτοις θεωρούν ότι η πιθανότητα αυτή είναι μεν μικρή, αλλά όχι αμελητέα, και για το λόγο αυτό προτείνουν επιπλέον έλεγχο (με λεπτομερές υπερηχογράφημα και παρακέντηση (FNA) όταν υπάρχουν ύποπτοι ηχομορφολογικοί χαρακτήρες). Αυτό ισχύει ιδιαίτερα στους ασθενείς εκείνους που δεν πρόκειται να υποβληθούν σε χειρουργική επέμβαση.

Το σπινθηρογράφημα επίσης μπορεί να αναδείξει την συνύπαρξη και ψυχρών (πιθανότητα κακοήθειας 15 – 20 %) ή χλιαρών όζων, που θα πρέπει να υποβάλλονται σε περαιτέρω διερεύνηση.